Historia

HISTORIA SUKCESU

czyli jak powstał Deutsch-Drahthaar

Przenieśmy się w XIX wiek, kiedy to Drahthaar miał swój początek.

Pod koniec XIX wieku w Niemczech zaczęto celowo (i mniej celowo 😉) krzyżować rasy wyżłów szorstkowłosych (wyżła niemieckiego ostrowłosego, pudelpointera i gryfona Korthalsa) na dużą skalę. Zauważono, że część szczeniąt z tych krzyżówek całkiem dobrze radzi sobie na polowaniach i zaczęto je selekcjonować pod względem użytkowym. W 1891 roku został założony Verein zur Prüfung von Gebrauchshunden zur Jagd (w wolnym tłumaczeniu Klub Testowania Wszechstronnych Psów Myśliwskich) przez Oberländera, a w 1892 roku w październiku odbył się pierwszy wszechstronny test VGP. Na podstawie wyników testów selekcjonowano psy, które miały być użyte do wyhodowania Deutsch Drahthaara. Tak powoli powstawał niemiecki system… Te ,,mieszańce” były niezwykle dobrymi i skutecznymi psami myśliwskimi, stąd ich właściciele poprzez Deutsche Jaeger Zeitung zaapelowali w 1902 roku o stworzenie klubu Drahthaarów. Głównymi założycielami klubu byli Carl Koch, G. Meier i Julius Kohlhase. Klub finalnie został powołany 11 maja 1902 roku pod nazwą Verein Drahthaar w Schützenhaus w Sangerhausen am Harz. Dwa lata później (7 maja) został przemianowany na Verein Deutsch-Drahthaar i pod tą nazwą działa do dziś. Wtedy też sprecyzowano cele klubu m.in. wprowadzono identyfikator psa użytkowego i opracowano pierwszy wzorzec, który nie zawierał określonego typu, sprecyzowanej budowy psa ani sierści, a raczej zachęcano hodowców do wszechstronności i wydajności psów, dlatego do dziś przedstawiciele tej rasy wyglądają…różnie. Użytkowość psa miała wszystko weryfikować – Durch Leistung zum Typ – od użytkowości do typu, to hasło, które wciąż jest aktualne. Trzeba przez to rozumieć hodowlę psów, w której w głównej mierze zwraca się uwagę na użytkowość psów, jednak pamiętajmy, że tylko dobrze zbudowany pies może być doskonałym psem myśliwskim. Testy użytkowe i polowanie wszystko weryfikują. Na przykład pies o stromym kątowaniu kończyn nigdy nie będzie wydajny w pracy, a pies o miękkiej sierści zawsze będzie sprawiał problemy w praktyce tj. do sierści będą przyczepiać się różne części roślin, które trzeba wyczesywać, pies będzie się kołtunił, itp. a pies o zbyt krótkiej sierści nie będzie tak odporny na zimno czy urazy mechaniczne. Oba przykłady sierści nigdy nie będą chroniły psa przed wilgocią. I tak dalej, i tak dalej…

W 1899 roku powstało JGHV, a dopiero w 1911 roku odbył się pierwszy test dla młodych psów VJP, a jeszcze później jesienny test wielostronny dla młodych psów HZP w 1929 roku (9 lat po pierwszym Hegewaldzie).

W 25-lecie klubu Verein Deutsch Drahthaar, drahthaara uznano za odrębną rasę. Już wtedy największy nacisk kładziono na użytkowość, dając wolną rękę co do eksterieru kierując się hasłem ,,hoduj jak chcesz, ale pokaż nam jak odniosłeś sukces”. Ostatecznie udało się uzyskać pożądany typ dzięki selekcji, a kilka lat później zaczęto eliminować z hodowli psy ze zbyt krótką lub zbyt długą, miękką sierścią. Idealna szata powinna być długości od 2 do 4 cm. Wciąż trafiają się psy ze zbyt bujną, zbyt długą, miękką sierścią, którą trzeba trymować lub psy z typowym krótkim włosem. Takich psów nadal nie powinno używać się w hodowli Deutsch Drahthaarów i wyżłów niemieckich szorstkowłosych, jednak często jest to bagatelizowane, szczególnie w Polsce, dlatego rasa nadal jest mało ustabilizowana. Należy także pamiętać, że od samego początku tworzenia rasy Niemcy kładli nacisk na użytkowość, czyli psy o niepożądanych cechach łowieckich nie były używane w hodowli DD.

Dzięki temu, że przed użyciem w hodowli testowano psy w polu, w wodzie, w lesie i wyciągano z tego wnioski, Niemcom udało się wyhodować psa wszechstronnego, zdolnego do pracy w bardzo trudnych warunkach przed i po strzale, o twardym, szorstkim włosie i gęstym, przylegającym, wodoodpornym podszerstku, który chroni psa przed wilgocią, niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi i urazami, psa o stabilnej psychice i wielkiej pasji.

Deutsch Drahthaar to jedna z niewielu ras psów, która powstała stosunkowo bez chowu wsobnego, co ma pozytywny wpływ na zdrowie rasy. Często ówcześni hodowcy byli wyśmiewani przez innych hodowców czystych ras, bo wciąż krzyżowali ze sobą 3 rasy wyżłów szorstkowłosych, a by poprawić pracę w polu dolewano krwi Deutsch Kurzhaara. Ciekawostką jest, że czarne deresze odziedziczyły to umaszczenie po (dawniej zwanych) wyżłach pruskich krótkowłosych.

Drahthaar przejawiał cechy psa stróżującego i obronnego, a potrzeba posiadania takiego wszechstronnego psa (nie tylko na polowaniu) rosła w szczególności wśród leśników, którzy spotykali na swojej drodze kłusowników. Pies prócz wszechstronnych cech użytkowych miał także za zadanie bronić właściciela i strzec swojego terenu. Dzisiejsze Drahthaary są przyjaźniej nastawione do obcych, jednak w większości, szczególnie jak wydorośleją nie zawahają się obronić swojej rodziny i swojego terytorium. W zależności jak są wychowane, cechy obronne przejawiają się mniej lub bardziej.

Deutsch Drahthaar jest uznawany za największy sukces niemieckich kynologów. Szybko stał się popularnym psem nie tylko w Niemczech, a dzięki swojej wszechstronności trudno mu dorównać. W 1920 roku Verein Deutsch Drahthaar miał w swoich szeregach 454 członków, a ich liczba wciąż wzrastała. W 1938 roku w DGStB spośród 561 zarejestrowanych psów, 270 z nich to były DD! W 1950 roku liczba członków VDD wynosiła około 2000 osób zrzeszonych w 20 grupach. W 2021 roku urodziło się 3629 szczeniąt z 481 miotów, z czego 292 mioty z kojarzeniem psów wpisanych do DGStB, co oznacza, że urodziło się 292 mioty, gdzie oboje rodzice mają zaliczony test wszechstronny VGP! Dla porównania w 2021 roku w Niemczech urodziło się 1842 szczenięta rasy Deutsch Kurzhaar (dane z Zuchtbuch 2021 klubów VDD i DKV). Około 70% urodzonych szczeniąt DD startuje w testach JGHV! ,,A tak nawiasem: konia z rzędem temu, kto potrafi podobne dane zebrać u nas” – Erwin Dembiniok, ZKwP Klub Wyżła, Sprawozdanie i informacje, grudzień 1998 rok.

Dopiero 11 listopada 1987 roku VDD został członkiem VDH a tym samym członkiem FCI. W 60. rocznicę testu Hegewald i w 90. rocznicę VDD, 24.09.1992 w Oberroßbach założono DD-WV (Deutsch-Drahthaar Weltverband – Światowy klub DD). Był to krok milowy w stronę zagranicznych klubów drahthaara chcących powielać w swoich krajach system hodowli VDD i przestrzegać regulaminów VDD. Prawie w każdym europejskim kraju istnieje klub Deutsch Drahthaara, który współpracuje z Weltverband Verein Deutsch Drahthaar. Niestety w Polsce nie jesteśmy w stanie tego zrobić. Podejmowałam kilka prób założenia takiego klubu w Polsce, ale wciąż jest zbyt mało chętnych. Zapewne dlatego, że wiązałoby się to z bardziej rygorystycznymi wymaganiami dla psów hodowlanych pod względem testów użytkowych, zdrowia, eksterieru i włosa. Miejmy nadzieję, że w przyszłości Polacy otworzą oczy i nie będą szli na łatwiznę jak dotychczas. Jednak patrząc na to co się dzieje w polskiej kynologii dzisiaj, tracę tę nadzieję…

A co z tym wszystkim miał wspólnego Hegewald?

Hegewald stworzył ideę psa użytkowego, nadał kierunek, myśl, nakreślił drogę oraz skierował i zjednoczył myśli w stronę wszechstronnego wyżła, który dopiero miał powstać. Hegewald był twórcą Pudelpointera. Jego założenia co do stworzenia rasy były słuszne, jednak krzyżowanie wyżła z pudlem nie dało oczekiwanych rezultatów w praktyce…

Hegewald chciał wyżła, z którym będzie mógł polować na wszystko tj. pies będzie zdolny do pracy w polu, w wodzie i w lesie przed i po strzale w każdych warunkach pogodowych. W założeniach pies miał być silny, mocny, wszechstronny i… szorstkowłosy – sierść miała być twarda, szorstka, odporna na warunki atmosferyczne, chroniąca przed wilgocią, zimnem i urazami. Po kilkudziesięciu latach selektywnej hodowli niemieckim kynologom udało się stworzyć psa, który odpowiada idei Hegewalda.

Na cześć Hegewalda od 1920 roku raz w roku (prócz lat wojny i pandemii) odbywa się jesienny test użytkowy dla młodych psów. W ostatnich latach w Hegewaldzie startowało około 150-180 psów z różnych stron świata. Nie każdy DD może wziąć udział w Hegewaldzie. Kryteria przyjęcia psa na Hegewald są dość rygorystyczne a mieszkając poza granicami Niemiec, dość problematyczne z różnych względów.

Dzisiejszy Drahthaar nadal odpowiada idei Hegewalda, dzięki systemowi hodowlanemu VDD, który przez lata ewaluował i precyzował porządany typ poprzez wprowadzenie obowiązkowych testów nie tylko użytkowych (VJP, HZP) ale też Zuchtschau, dodatkowe badania genetyczne i prześwietlenia stawów. Tak Drahthaar przetrwał do dziś w prawie niezmienionej formie. Ciekawostka: Dzięki skrupulatnie prowadzonej hodowli przez VDD dziś możemy znaleźć informacje w rodowodzie psa z jakiej linii się wywodzi. Na przykład Debby, Bart i Krika pochodzą z linii Pudelpointera, a ojciec Debby z linii Stichelhaara. A z jakiej linii pochodzi Twój pies? 😊

Opracowała Patrycja Włodarska

Bibliografia:

CAŁOŚĆ PREZENTOWANEJ STRONY INTERNETOWEJ STANOWI WŁASNOŚĆ PATRYCJI WŁODARSKIEJ I JEST UTWOREM W ROZUMMIENIU USTAWY Z DNIA 4 LUTEGO 1994 R. O PRAWIE AUTORSKIM I PRAWACH POKREWNYCH (Dz. U. Nr 90, poz. 631). ŻADNA JEJ CZĘŚĆ NIE MOŻE BYĆ ROZPOWSZECHNIANA LUB KOPIOWANA W JAKIKOLWIEK SPOSÓB (ELEKTRONICZNY, MECHANICZNY, PAPIEROWY LUB INNY) BEZ PISEMNEJ ZGODY PATRYCJI WŁODARSKIEJ.